این روزها در امتداد روزها و هفته ها و سالهای قبل، صنعت سیمان حال و روز خوشی ندارد
یادداشت –علیرضا امیر فراهانی – کارشناس و تحلیلگر بازار سرمایه – این روزها در امتداد روزها و هفته ها و سالهای قبل، صنعت سیمان حال و روز خوشی ندارد و این صنعت آبستن اتفاقات بسیاری است. اتفاقات مثبت و منفی، اما به نظر می رسد برآیند اتفاقات مثبت به مراتب بیشتر از منفی باشد. در این یادداشت سعی شده است اهم موارد مذکور مورد اشاره قرار گیرد.
افزایش هزینه تولید به دلیل تورم و افزایش چند برابری هزینه تعمیرات و هزینه حمل مهمترین محرک برای افزایش قیمت سیمان بصورت سریالی در یک تا دوسال آینده خواهد بود. عقب ماندگی رشد قیمت سیمان نسبت به تورم هشت سال گذشته نیز باعث خواهد شد افزایش قیمتهای آتی ایجاد حساسیت نکند. سنگین بودن وزن عرضه نسبت به تقاضا و ایجاد رقابت منفی بین تولیدکنندگان سیمان هرچند مانع افزایش قیمت به طور طبیعی است ولی اجرای صحیح سهمیه بندی می تواند از تشدید رقابت منفی جلوگیری کند. محدودیتهای داخلی و خارجی در زمینه صادرات از جمله بالا بودن هزینه حمل و نقل و تعرفه بالای وارداتی در کشورهای همسایه باعث شده تا مازاد تولید داخلی به کشورهای همسایه به خوبی صادر نشود، اما افزایش قیمت داخلی می تواند از دامپینگ سیمان صادراتی و وضع تعرفه های سنگین بر سیمان جلوگیری کند.رفتار دوگانه دولت در نرخ گذاری سیمان در مقایسه با سایر محصولات اساسی از جمله فولاد که سبب از بین رفتن تعادل نسبت قیمتی فولاد و سیمان در داخل کشور شده است. حتی در یک اقتصاد معیوب هم عدم تعادل نمی تواند طولانی مدت باقی بماند و سرانجام به طور نسبی خود را اصلاح می کند. یا فولاد باید ارزان شود که محال است یا سیمان حداقل دوبرابر شود.در زمینه مشکلات این روزهای صنعت سیمان میتوان به عدم تمایل و انگیزه کافی برای افزایش و در حقیقت واقعی سازی قیمت سیمان (در سنوات گذشته) در میان هلدینگ های دولتی سیمانی که تعیین کننده سیاستهای انجمن صنفی کارفرمایان صنعت سیمان هستند نیز اشاره کرد. مهمترین دلیل این امر حفظ سهم از بازار با حداقل سود در میان هلدینگ های دولتی بوده است. اما شرایط فعلی اقتصادی باعث شده است که حداقل حاشیه سود هلدینگ های دولتی به خطر افتد و به همین دلیل شاهد تغییر سیاستهای انجمن صنفی سیمان در طول چند ماه گذشته بودیم و این موضوع بطور جدی تر در ماه‌های آتی ادامه خواهد یافت. صنعت سیمان هنوز یک نوبت افزایش نرخ را از مرحله قبلی طلبکار است و برای حفظ و بقای حیات خود نیازمند اجرای مرحله دوم افزایش قیمت سیمان تا پایان سال جاری است.
وگرنه هر گونه افزایش نرخ هزینه ها مخصوصا هزینه انرژی و هزینه حمل باعث ورشکستگی بسیاری از کارخانه های سیمان خواهد شد.
همچنین ذکر این نکته بسیار حائز اهمیت است که صنعت سیمان یکی از پایین ترین ارزش گذاری بازاری را نسبت به ارزش ذاتی و جایگزینی خود دارد. یک کارخانه سیمان با ظرفیت یک میلیون تن حداقل هزار و پانصد میلیارد تومان ارزش جایگزینی دارد و این در حالیست که ارزش بازاری آن بین دویست تا چهارصد میلیارد تومان است.
بدیهی افزایش سرمایه از محل تحدید ارزیابی دارایی ها مخصوصا سرفصل ماشین آلات و تجهیزات و ساختمان نه تنها به واقعی شدن ارزش شرکتهای سیمانی کمک می کند بلکه باعث خواهد شد با افزایش هزینه های استهلاک، هم از خروج نقدینگی از شرکتها جلوگیری کند و هم به واقعی شدن بهای تمام شده و در نتیجه قیمت فروش سیمان کمک نماید. لذا لازم است این موضوع بطور جدی در دستور کار شرکتهای سیمانی قرار گیرد.
Comments are closed.